ชีวิตที่มีคุณภาพ
      "...อย่าพยายามที่จะเรียกร้องให้คนอื่นมายอมรับตัวเองแต่หัดที่จะเรียนรู้การยอมรับคนอื่นน่าจะเป็นเรื่องง่ายกว่า
และดีที่สุด...ในการที่จะไปอยู่ร่วมกับผู้อื่นในองค์กรนั้น ๆ สังคมนั้น ๆ ...
           ก่อนหลับก่อนนอนก็หัดก็ฝึกที่จะเรียนรู้...การอดทน....การผิดหวัง...การยับยั้งชั่งใจ...การทำใจแล้วก็การปล่อยวางด้วยการนั่งสมาธิจิตภาวนา...กำหนดรู้อยู่กับลมหายใจเข้า "พุท"ลมหายใจออก"โธ" หรือจะบริกรรมแต่"พุทโธ"
อยู่ภายในใจโดยไม่ยุ่งกับลมหายใจก็ได้ ตามแต่อัธยาศัย...เพื่อสร้าง "สติ" ให้เข้มแข็ง "จิต" จะได้มี "กำลัง" กระบวนการคิดวิเคราะห์จะได้มีคุณภาพ...กระบวนการคิดวิเคราะห์ที่มีคุณภาพเท่านั้นถึงจะสามารถเป็น "ภูมิคุ้มกันจิต" ไม่ให้เศร้าหมองจากสิ่งเร้าที่ผ่าน ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ได้...เพราะเรามีชีวิตมีประสาทสัมผัส เราปฏิเสธสิ่งเร้าไม่ได้อยู่แล้ว..."ตา" กระทบ "รูป" ..."หู" กระทบ "เสียง" ฯลฯ มันต้องเกิดความรู้สึกอยู่แล้ว แต่ "ความรู้สึก" ไม่ใช่กิเลส ..."ความสำคัญมั่นหมาย" ในความรู้สึกนั้น ๆ ต่างหากเป็นกิเลส...ทำยังไงจะดักมันทันล่ะในเมื่อมันเป็นความรู้สึก ไม่ได้มีตัวตนทางกายภาพ...มีแต่ "สติ" ที่เข้มแข็งเท่านั้นถึงจะสามารถทำให้ "จิต" มีกำลัง สามารถ "วิเคราะห์" สิ่งเร้าให้เป็น "ปัญญา" หล่อเลี้ยงจิตใจตัวเองได้...เหมือนใบไม้ที่มี "คลอโรฟิลด์" พอกระทบกับ "แสงแดด" ก็สามารถที่จะ "สังเคราะห์แสง" ผลิตอาหารหล่อเลี้ยงตัวเองได้ไง...
         ค่อย ๆ ทำไปจากน้อยไปหามาก ทำบ่อย ๆ มันก็จะดีขึ้นเรื่อย ๆ เองหรอก...สังเกตดูในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นหรืออยู่คนเดียว...ถ้ารู้สึกอึดอัดขัดข้องก็แสดงว่าไปนั่ง "เพาะกิเลส" มา ...แต่ถ้าหากว่าอยู่สบาย รู้สึกยืดหยุ่นไม่ว่าจะอยู่คนเดียวหรืออยู่กับสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อนวุ่นวาย...ก็แสดงว่าไปนั่ง "สำรอกกิเลส" มา...มันก็เลยโปร่งเบาขึ้นเรื่อย ๆ สังเกตดูเอานั่นล่ะ "ปฏิบัติธรรม" ล่ะ!!!..."

                                                   (บางตอนในการบรรยายธรรมโดย...ท่านพระอาจารย์อังคาร  อัคคธัมโม)